Rezerwat "Olszynka Grochowska"

Rezerwat przyrody "Olszynka Grochowska" jest rezerwatem częściowym, o charakterze krajobrazowo-historycznym. Całkowita powierzchnia uroczyska leśnego wynosi 69,39 z tego 56,46 stanowi rezerwat, 12 ha otulina. Powstał na na mocy Zarządzenia Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 24 listopada 1983 roku.

Celem ochrony jest zachowanie ze względów historycznych, krajobrazowych i społecznych fragmentów lasu rosnącego na obszarze pola bitwy toczonej pomiędzy wojskami polskimi i carskimi pod Grochowem 25 lutego 1831 roku.

Tereny w przeszłości silnie uwilgotnione i zalesione, w okresie międzywojennym stały się odwodnionymi i wylesionymi nieużytkami. Ponownie zalesiono je po w 1947 roku. To uroczysko leśne jest jedynym z większych na wschodnim obrzeżach Warszawy obszarem zieleni wysokiej, który stał się miejscem wypoczynku, a również miejscem zadumy nad przeszłością naszego narodu.

Rezerwat przyrody "Olszynka Grochowska" porastają drzewostany z udziałem dębu szypułkowego oraz licznymi domieszkami olszy, lipy drobnolistnej, klonu pospolitego, jawora i jesiona wyniosłego. Olszynka Grochowska jest jednym z nielicznych zbiorowisk roślinnych w okolicach Warszawy, w których występuje wiąz szypułkowy. Niewielki fragment lasu stanowią siedliska borowe z udziałem sosny i brzozy brodawkowatej.

W rezerwacie występuje 40 gatunków lęgowych ptaków. Najrzadsze i najciekawsze z nich to dzięcioł zielony, dzięciołek, remiz i kulczyk.

Przez teren rezerwatu przeprowadzono kanał Olszynka Grochowska.

Cały teren rezerwatu jest własnością komunalną miasta stołecznego Warszawy i administrowany przez Miejskie Przedsiębiorstwo Robót Ogrodniczych - Obwód Leśny "Las Sobieskiego".

Na skraju rezerwatu u zbiegu ulic Szerokiej i Traczy znajduje się pomnik bitwy pod Olszynką Grochowską.

Ciekawostki

W trakcie prac ziemnych prowadzonych na tym terenie w różnym okresie czasu natrafiono na szczątki ludzkie, elementy oporządzenia żołnierzy polskich i rosyjskich, a także fragmenty broni palnej i siecznej.
Liczne nowe zasadzenie na początku lat 50. XX wieku były dziełem Związku Młodzieży Polskiej którzy posadzili mnóstwo iglaków, jakich wcześniej nie widziano w tym rejonie.
Teren rezerwatu jest poprzecinany torami kolejowymi, liniami elektrycznymi, rurociągami...