Ludwik Kicki

Ludwik Kicki urodził się w 1791 roku. Zmarł 26 maja 1831 roku pod Ostrołęką.

W roku 1807 r. wstąpił do armii Księstwa Warszawskiego; był adiutantem księcia Józefa Poniatowskiego.

W kampanii rosyjskiej w 1812 r. odznaczył się w bitwach o Smoleńsk, pod Borodino, pod Winkowem, gdzie z Kamienieckim wybawili osaczonego przez kozaków Poniatowskiego i nad Berezyną, gdzie siły polskie zatrzymały atak rosyjski, ocalając Napoleona od ostatecznej klęski.

W bitwie pod Lipskiem towarzyszył księciu Józefowi, aż ranny osunął się z konia. Służył w armii Królestwa Polskiego jako adiutant wielkiego księcia Konstantego, ale w 1820 r. podał się do dymisji.

Po wybuchu Powstania Listopadowego wstąpił ponownie do wojska jako dowódca pułku strzelców konnych, w lutym 1831 roku mianowany został generałem dywizji.

W bitwie pod Grochowem odznaczył się szczególnym męstwem rozbijając rosyjski doborowy gwardyjski pułk kawalerii księcia Alberta Pruskiego. Brawurowa szarża Kickiego ocaliła Warszawę przed zdobyciem i oddaliła klęskę Powstania Listopadowego.

Poległ w czasie szarży jazdy w bitwie pod Ostrołęką 26 maja 1831 roku.

Spoczywa w brzozowym gaju we wsi Kruki, nieopodal miasta.

Jego imieniem nazwano ulicę na Pradze Południe. W Alei Chwały na ul. Traczy znajduje się pamiątkowy głaz poświęcony pamięci Ludwika Kickiego i Ułanów Grochowskich.

Ciekawostki

Ulica Kickiego na Grochowie znajduje się w miejscu skąd w czasie bitwy pod Grochowem 25 lutego 1831 r. rozpoczęła się zwycięska szarża Ludwika Kickiego.